ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΗ - ΟΜΦΑΛΟΚΗΛΗ

ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΗ
Τι είναι βουβωνοκήλη;

Βουβωνοκήλη ονομάζεται η κήλη που σχηματίζεται στην βουβωνική περιοχή σε περίπτωση παρουσίας ενός αδύναμου σημείου στο στηρικτικό σύστημα που προστατεύει την κοιλότητα της κοιλιάς. Η παρουσία ενός τέτοιου σημείου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την πρόπτωση κάποιου οργάνου, που με τη σειρά της προκαλεί τη δημιουργία κήλης. Στα νεογνά και τα παιδιά αυτό το σημείο σχετίζεται με έναν εμβρυϊκό σχηματισμό που ονομάζεται ελυτροπεριτοναϊκός πόρος στα αγόρια ή εκκόλπωμα του Νακ (Nack) στα κορίτσια.

Αυτός έχει την μορφή ενός μικρού σάκου ή μικρού σωλήνα, ο οποίος διέρχεται δια μέσου του συστήματος των μυών.

Πότε και πόσο συχνά εμφανίζεται;

Η βουβωνοκήλη ενδέχεται να είναι παρούσα με την γέννηση του παιδιού ή και να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε άλλης φάσης της παιδικής ηλικίας ή και της ενήλικης ζωής.
Σύμφωνα με υπολογισμούς, περίπου το 1% - 5% των τελειόμηνων νεογνών αναμένεται να παρουσιάσουν σε κάποια περίοδο της παιδικής ηλικίας βουβωνοκήλη, με τις μεγαλύτερες πιθανότητες να αφορούν τον πρώτο χρόνο ζωής.
Μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης σημειώνεται στα πρόωρα νεογνά και στα αγόρια.

Πως γίνεται η διάγνωση;

Η βουβωνοκήλη γίνεται αντιληπτή με την εμφάνιση μιας διόγκωσης στην βουβωνική περιοχή (λίγο πάνω από τα γεννητικά όργανα), είτε στην αριστερή είτε στη δεξιά πλευρά.
Στα αγόρια η διόγκωση μπορεί να αφορά και το όσχεο ή και μόνο το όσχεο.
Η διόγκωση τις περισσότερες φορές οφείλεται στην πρόπτωση δια μέσου του κοιλιακού τοιχώματος του εντέρου.
Η διάγνωση της κήλης είναι κατ’ εξοχήν κλινική και βασίζεται στο ιστορικό.
Οι γονείς βλέπουν την διόγκωση και ο ιατρός κάνει τη διάγνωση μέσω ψηλάφησης της κήλης.

Ποια προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει;

Βασικό πρόβλημα είναι η περίσφιξη. Ενδέχεται το έντερο να παγιδευτεί μέσα στον σάκο που αναφέρθηκε πριν και να μην μπορεί να επιστρέψει πίσω στην κοιλιά.
Σε περίπτωση που δέχεται πολύ μεγάλη πίεση θα αρχίσει σταδιακά να επηρεάζεται η αιμάτωση του εντέρου. Αυτό θα δημιουργήσει μεγάλη ανησυχία, με έντονα σημάδια πόνου στο παιδί, ενώ θα γίνει αντιληπτή μια σκληρή διόγκωση στη βουβωνική περιοχή.
Σε αυτή την περίπτωση κρίνεται επείγουσα η άμεση προσαγωγή του παιδιού στο γιατρό.
Η συχνότητα περίσφιξης είναι συνολικά περίπου 15% επί του συνόλου των κηλών στα παιδιά, με την συχνότητα να είναι ιδιαίτερα αυξημένη στον πρώτο χρόνο της ζωής και τα κορίτσια να παρουσιάζουν ελαφρά πιο συχνά περίσφιξη.

Πώς αντιμετωπίζεται η βουβωνοκήλη;

Πρόκειται πλέον για μια επέμβαση ρουτίνας, η οποία έχει ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό επιτυχίας και γίνεται με γενική αναισθησία.
Το παιδί παραμένει στο νοσοκομείο 4 - 6 ώρες μετά την επέμβαση.
Σε γενικές γραμμές στα παιδιά δεν προτιμάται η λαπαροσκοπική διόρθωση της κήλης.
Σε περίπτωση που έχει παρουσιαστεί περίσφιξη, το παιδί πρέπει να διακομιστεί άμεσα στο νοσοκομείο. Ο παιδοχειρουργός θα προσπαθήσει να ανατάξει την περίσφιξη με εξωτερικό χειρισμό, μια μέθοδο που έχει ποσοστό επιτυχίας 95%.
Εάν γίνει η ανάταξη με τον χειρισμό, όπως και είναι συνηθισμένο, το παιδί παραμένει στο νοσοκομείο και 1-2 ημέρες και γίνεται η διόρθωση της κήλης χειρουργικά.
Εάν αποτύχει, το παιδί πρέπει να εισαχθεί επειγόντως στο χειρουργείο για να γίνει άμεση χειρουργική διόρθωση της κήλης.

ΟΜΦΑΛΟΚΗΛΗ

Πρόκειται για μια πάθηση με σχετικά μεγάλη συχνότητα εμφάνισης στα παιδιά, η οποία όμως τις περισσότερες φορές μπορεί να αυτοϊαθεί. Εμφανίζεται σχεδόν πάντα τις πρώτες ημέρες μετά από τη γέννηση, με τη μορφή ενός εξογκώματος στη θέση του ομφαλού. Αυτό το εξόγκωμα οφείλεται σε έλλειμμα του κοιλιακού τοιχώματος, το οποίο επιτρέπει στο έντερο του παιδιού να περνάει μέσα από αυτό και να πιέζει το δέρμα. 

Η δημιουργία ιδιαίτερων προβλημάτων από τις ομφαλοκήλες είναι σπάνια, ενώ οι περισσότερες κήλες κλείνουν μέχρι την ηλικία των 5 ετών.
Το μέγεθός τους ποικίλλει και μπορεί να κυμαίνεται από το μέγεθος ενός ρεβιθιού έως και ενός μικρού μανταρινιού.
Συνήθως, οι μεγαλύτερες κήλες είναι αυτές που υποχωρούν πιο δύσκολα. 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει με όλες τις κήλες είναι αυτό της πιθανής περίσφιγξης. Η περίπτωση δηλαδή να σφηνώσει το τμήμα του εντέρου που περνάει μέσα από το έλλειμμα του κοιλιακού τοιχώματος και να μην μπορεί να επιστρέψει πίσω στην κοιλότητα της κοιλιάς όπως γίνεται συνήθως.
Αυτό συμβαίνει πάντα ξαφνικά και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.

Η συνήθης τακτική αντιμετώπιση της ομφαλοκήλης είναι η αναμονή και η παρακολούθησή της.
Εφόσον δεν υπάρχει σταδιακή μείωση του μεγέθους της έως την ηλικία των δύο ετών, συζητάμε με τους γονείς την χειρουργική αποκατάσταση. Στην περίπτωση που δεν έχει κλείσει έως την ηλικία των 5 ετών τότε και πάλι απαιτείται χειρουργική διόρθωση. Στη σπάνια περίπτωση της περίσφιξης, απαιτείται άμεση αποκατάσταση.